Σήμερα η γάτα μου
Κάθισε σε εκείνο το κλαδί
Που βλέπω απ’ το παράθυρο κάθε εποχή
Το έκλεψε από ένα πουλί
Πετούσε γύρω απ’ το κορμί της
Του έκλεψε το σπίτι του
Αδιάφορα νιαούριζε αγγίζοντας το δεντρί της
Στα αλήθεια ένιωθε πουλί
Δεν γνώριζε αν το ζήλευε πολύ
Καθημερινά εκεί
Στην αναμονή για να γεννηθεί ένα φτερό
Ήξερε ότι οι τρίχες της είναι ένα σωρό
Αλλά για εκείνο το λεπτό
Γινότανε σπουργίτι
Ανέμελη κοιτούσε τον ουρανό
Έλαμπε σαν άστρο φωτεινό
Ένιωσε άλλη εκεί πάνω
Σαν πουλάκι γαλανό
Χαμένη στο αεράκι το καλοκαιρινό
Εκείνο που βλέποντάς την
Εγώ νοσταλγώ
Γατάκι, σ’ αγαπώ