Έχεις άστρο μου είπαν… «Και εσύ» θα απαντούσα.
Εσύ έχεις άστρο και εσύ και εσύ και εσύ.
Είσαι ζωντανός; έχεις άστρο.
Είσαι αληθινός; έχεις άστρο.
Είσαι ψεύτικος; έχεις άστρο.
Είσαι υποκριτής; έχεις άστρο.
Είσαι καλός; έχεις άστρο.
Είσαι κακός; έχεις άστρο;
Είσαι παιδί; έχεις άστρο.
Είσαι ενήλικας; έχεις άστρο.
Είσαι μυρμήγκι; έχεις άστρο.
Είσαι ελέφαντας; έχεις άστρο.
Είσαι πεταλούδα; έχεις και φτερά.
Όλοι έχουν άστρο.
Η ζωή ξεκινάει με άστρο.
Η ζωή αρχίζει με φως, απλώς είναι απότομο και σε τρομάζει.
Είναι άφθονο.
Είναι ξαφνικό.
Είναι σαν άστρο φωτεινό.
Το άστρο είναι εκεί και εκεί και εκεί και εκεί.
Σε κάθε ψυχή.
Το άστρο σου το ξεχνάς μικρό μου.
Το άστρο σου το σβήνεις.
Το άστρο σου μην το αφήνεις.
Φύλαξε το, φώτισε το.
Δώσε χρώμα.
Δώσε ελπίδα.
Μια είναι η ζωή και φωτίζει τη ψυχή.
Όσες οι ψυχές, τόσα και τα άστρα.
Όσες οι ψυχές, τόσες και οι λάμψεις.
Αχ, μην το αφήσεις.
Είναι στο χέρι σου να λάμπει.
Είναι στο χέρι σου να λάμπεις.
Όπως τότε. Έλα, θυμήσου πως είναι το φως.
Τα πρώτα δευτερόλεπτα της ζωής σου το έζησες.
Το ένιωσες.
Το ένιωσες.
Το ένιωσες.
Πάψε λοιπόν.
Λάμψε λοιπόν.